Storytime! Mark vertelt wat het met hem en zijn geloof heeft gedaan toen hij over de drempel stapte en meeging de campus op.
”In eerste instantie had ik niet zoveel zin. Mensen aanspreken, dat voelt een beetje ongemakkelijk. Ik ben zelf wat verlegen. Zoiets outgoing leek me niet iets voor mij. Maar de eerste keren kun je gewoon met iemand mee die ervaring heeft. En op een gegeven moment ga je je zelf steeds comfortabeler voelen. God is de Pro, ik sta tot Zijn dienst. Eén van de eerste keren dat iemand echt interesse had is me bijgebleven.
De jongen vroeg ‘Wat is het doel van dit gesprek? Is dit om me te bekeren?’ We hebben toen over de kerk gesproken. We vroegen hem of hij wel eens was geweest? Heel soms, zei hij. Vind je het leuk om nog eens (mee) te gaan? Dat wou hij wel. Bijzonder! Wat mogelijk daaraan bijgedragen heeft is dat we heel casual beginnen.
Het voeren van deze gesprekken zet me ook zelf wel aan het denken. In een van de gesprekken vroeg eén van die jongens aan ons: hoe kijken jullie naar deze onderwerpen? En naar het geloof in het algemeen? Ik vond het best lastig om dat uit te leggen. Dit was een eyeopener voor mijzelf. Hoe kan ik dat kort maar toch volledig uitleggen? En waarom?! Dat wist ik al helemaal niet. Eindresultaat is dat ik zelf sterker in mijn geloof ben gaan staan.”
Mocht je zelf twijfelen, dan heeft Mark nog wel een paar bemoedigende woorden voor je; ”Als je het nog niet hebt geprobeerd, kun je nog niet weten of het iets voor je is. Dus gewoon proberen! Als je met een ander mee kan, laat diegene wel zien hoe je zo’n gesprek voert. Ik zag het eerst ook niet zitten maar ben toch gegaan en het bleek waardevol te zijn. Wat mij betreft is het ook niet alleen voor ‘super christenen’. “
