Het punt waarop iemand tot geloof komt is allerminst een eindpunt. Het is juist een startpunt. Want wie net tot geloof komt, is een zuigeling in het geloof. Zo spreekt de Bijbel daarover. En die zuigeling, dat kind, moet nog veel leren. We blijven natuurlijk allemaal ons leven lang leren. Maar de periode die volgt op iemands bekering, dat is wel een min of meer afgebakende periode. Het is zoals in de normale ontwikkeling van een mens: je komt als zuigeling ter wereld, bent een kind, groeit op, en op een gegeven moment ben je volwassen en wordt er van je verwacht dat je je volwassen gedraagt. De rest van je leven ben je een volwassene. Ook als volwassene kun je blijven leren, kun je je blijven ontwikkelen. Maar je bent al wel volwassen. De ontwikkeling die je dan nog doormaakt is anders van aard dan de ontwikkeling van zuigeling tot volwassene.  

In het geloof is het net zo. Wie net tot geloof komt is een kind in het geloof. Maar dat kind moet groeien en volwassen worden. En zoals je in het normale leven tijdens de opgroei-fase afhankelijk bent van anderen – ouders die jou niet alleen een veilig huis en eten bieden, maar ook levenslessen, wijze raad en correctie – zo is wie van kind in het geloof tot volwassen christen wil opgroeien dat ook.  

Paulus was hiervan diep doordrongen. Hij beschouwde de mensen die tot geloof waren gekomen door zijn bediening als zijn geliefde kinderen. Hij had hen lief. Hij wees hen terecht. Hij onderwees hen. Bovendien bracht hij zijn eigen onderwijs zelf in praktijk; hij gaf het goede voorbeeld en riep de mensen op om zijn voorbeeld na te volgen.  

Ik schrijf dit alles niet om u te beschamen, maar om u als mijn geliefde kinderen terecht te wijzen. Hoeveel opvoeders in het geloof in Christus u ook zult hebben, u hebt maar één vader. Ik ben in Christus Jezus uw vader geworden, omdat ik u het evangelie heb gebracht. Ik roep u dus op mij na te volgen. Daarom ook stuur ik Timoteüs naar u toe, die mijn geliefd kind is, trouw aan de Heer. Hij zal u in herinnering brengen hoe ik in eenheid met Christus Jezus leef, precies zoals ik overal aan iedere gemeente leer.

I Kor. 4:14-17

Dit is wat jonge christenen nodig hebben: iemand die naast hen komt lopen en die tegen hen zegt: kijk naar hoe ik de dingen doe en ga het ook zo doen. Kijk naar het patroon van mijn leven en maak dat het patroon van jouw leven. Ik wil dat je op mij gaat lijken, want ik lijk op Christus.  

Durf jij zoiets te zeggen? Ben jij bereid een vader of moeder in het geloof te zijn voor anderen en deze verantwoordelijkheid op je te nemen? Het legt nogal wat druk op de zaak, maar ik ben ervan overtuigd dat wie een ander op deze manier liefheeft en de offers brengt die daarmee gepaard gaan – denk daarbij vooral aan tijd en aandacht – echte discipelen zal maken en daarvoor rijkelijk beloond zal worden door onze Hemelse Vader!