Online heb ik weer eens afgesproken met Yusuf, een ontzettend intelligente moslim die graag de discussie aangaat met christenen. Vandaag hebben we het over de vraag of de profeet Mohammed voorspeld wordt in de evangeliën. Dat beweert soera 7:157 van de Koran namelijk. Yusuf meent dat Mohammed de Pleitbezorger is die Jezus in Johannes 14 beloofd heeft. Het gesprek frustreert me. Yusuf is zo intelligent, hoe kan hij dan niet zien dat Jezus het hier over de Heilige Geest heeft? Waarom wil hij niet luisteren? We discussiëren een uur lang, maar we worden het niet eens en ik ben nu chagrijnig. Waarom lukt het me niet om hem te overtuigen?
Twee dagen later krijg ik een berichtje van Freek, een goede vriend van me. Hij heeft een filmpje doorgestuurd van een politieke partij waar ik een ontzettende hekel aan heb. Zucht, we leven natuurlijk in verkiezingstijd. Ik stuur hem een berichtje terug om uit te leggen dat het een misleidende video is. En ja hoor, ik ben alweer in een nieuw debat beland. Na een paar berichten heen en weer stelt Freek voor om een keer te videobellen. Ik zucht diep. Eigenlijk heb ik hier helemaal geen zin in, al die discussies, want niemand verandert toch ooit van mening. Maar vooruit, we maken een afspraak. Als de afspraak dichterbij komt, merk ik dat ik er tegenop zie. Ik vertel aan God dat ik klaar ben met debatteren, dat het zo zinloos voelt, en ik vraag Hem om raad. En dan komt er ineens een idee in me op…
Na een kort hoe-gaat-het-rondje wil Freek meteen de diepte induiken, maar ik stel de vraag die God me ingegeven heeft: “Ik ben eerst wel benieuwd, hoe heb je deze ideeën over politiek eigenlijk gekregen? Hoe is dat in de loop van je leven zo gegroeid?” En Freek begint te vertellen: een verhaal over twijfels en veroordeeld worden, over zorgen en een zoektocht naar waarheid. Tot mijn verbazing begrijp ik ineens waarom hij zo denkt, ik voel wat hij voelt. We zijn zo lang bezig met het uitwisselen van onze verhalen, dat we uiteindelijk maar een kwartiertje kunnen discussiëren. Maar aan het einde zegt Freek: “Je hebt me echt aan het denken gezet, Tom! Heel erg bedankt.”
Met een blij gevoel ga ik door naar mijn afspraak met Yusuf, die meteen daarna is. We debatteren weer zoals vanouds, maar aan het einde van het gesprek zegt hij iets nieuws: “Misschien moeten we volgende keer gewoon chillen. Even niet discussiëren, maar het gezellig hebben.” Yusuf heeft helemaal gelijk. De volgende keer ga ik hem vragen naar zijn levensverhaal.
